Dende a Costa da Vela a Oia os meus ollos busacaron imnumerables veces as Cies, nacendo, poñendose o sol, ou entre grises desafiantes e bretemas misteriosas. Por fin toca achegarse a ese mundo de sereas e infindos. Xa botamos o pe a terra: lindo dia para empaparse de espírito atlántico. Hoxe será algo máis que esas fotos de diario intercaladas na xornada de traballo.
Empezamos a subida ao primeiro faro O de Punta Robaleira semella, enfrente, saido de un conto máxico
Os pescadores, alleos ao descanso de fin de semana, faenan e as gaivotas tentan sacar algun proveito do traballo alleo
Cabo Home tende a man pero non chega
A xente dende o continente parece querer falarnos, porque o mar achega os espiritos
O Facho vixila dende a memoria dos tempos e agarda unha man restauradora
As rochas érguense bravas en almenas
Mentres os pinos comparten sususrros co vento
O horizonte tenta a alma a buscar o infindo
As illas retórcense i eu non sei o por qué. Se é por angustia que a compartan pero non quero sabelo. A fermosura sempre se entrelazou coa angustia.
Unha parada máis para vixiancia coa outra illa, a que nunca irei.
Sempre, ata aquí, hai luces e sombras no camiñar
Ata estes ameazantes eucalíptos forman parte do múndo de luces e sombras, quedando espidos pola forza dos temporais que de cando en cando azoutan este paraíso, que o é hoxe.
Un tempo relaxado antes de empezar o reto da subida ao outro faro
E subo, e subo, constante, tentado tocar o ceo
Quixera ter a seguridade das gaivotas para afrontar as alturas
De volta fíreme un adefesio froito da sinrazón
Non esquezo a vida en en blanco e negro
A vontade supera a dor
Dúas derradeiras miradas dende dentro
Este túnel virtual cruza o tempo en direción a realidade de calquera luns.
Adeus, adeus
Todo vai rematando, e os faroles bermellos lémbrannos que volvemos a cruzar a longa fronteira da ilusión.
Volvemos a ser actores de un mundo tal vez frio, tal vez gris, tal vez moi cuestionable
Dende o amencer ao solpor, dende calquera outeiro ou calquera praia, as miñas pupilas e os meus sentidos voltarán na percura das Cies, buscando un poio para achancar entre o vida cotiá e a ilusión dun paraiso terrenal.